Ethische code

Het International Kinesiology College (IKC) is het besturend en regelend orgaan van Touch for Health op internationaal niveau. Vanuit één van zijn functies, kwaliteitsbewaking, heeft het IKC een ethische code ontwikkeld. Deze bevat de internationale gedragsregels voor de personen die met Touch for Health en kinesiologie werken.

Ethiek dient als basis voor verantwoordelijkheid, moreel besef en bewustzijn, die ons ervan weerhouden de mens onnodig te schaden.

De kinesioloog behandelt in principe iedereen ongeacht leeftijd, levensfase, sociale en economische status, opleiding, cultuur, ras, sekse en levensovertuiging. Indien de kinesioloog de cliënt niet kan behandelen adviseert hij bij doorverwijzing naar andere zorgverleners. Hij handelt naar eer en geweten volgens de Ethische Code van het International Kinesiology College (IKC).

Hieronder staat de verkorte versie van deze ethische code. De uitgebreide versie van de ethische code kun je lezen in onze studentenmap.

Gedragscode van het International Kinesiology College

De kinesioloog

• maakt gebruik van een 'educatief' model;
• stelt geen diagnoses in de medische zin van het woord, schrijft niets voor en behandelt niet, tenzij hier op enige andere wijze een bevoegdheid voor behaald is;
• respecteert het zelfherstellendevermogen van de cliënt;
• ziet zichzelf als een begeleider, die de cliënt op zijn weg ondersteunt;
• helpt bij bewuste deelname en ontwikkeling van de cliënt;
• heeft het vereiste opleidingsniveau en continueert zijn zelfeducatie in de kinesiologie via bij-en nascholing;
• is professioneel in de omgang met cliënten en collega’s;
• respecteert het beroepsgeheim;
• respecteert de grenzen en mogelijkheden van de cliënt en die van zichzelf;
• respecteert de mensenrechten;
• richt zich niet op de ziekte, maar op de potentiële krachten en mogelijkheden van de cliënt;
• staat borg voor kwaliteit vanuit het vakgebied;
• respecteert de vrije keuze van de cliënt;
• erkent dat de spiertest een uitdrukkingsvorm is en niet in de plaats komt van het denken en voelen;
• erkent dat de spiertest niet beslissend is, maar een keuze tot beslissen mogelijk maakt;
• erkent dat de verantwoordelijkheid voor het persoonlijk welzijn voor, tijdens en na een balans bij de cliënt ligt;
• legt de cliënt geen schuldgevoel op en maakt deze geen verwijten;
• respecteert dat de energie van de cliënt gebalanceerd wordt en dat daarmee het zelfgenezend vermogen geactiveerd wordt.

Garda, oktober 1995